ΞΑΠΛΩΝΩ… ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΠΙΛΟΓΗ

06 Μαρ ΞΑΠΛΩΝΩ… ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΠΙΛΟΓΗ

Το κινητό στο πλάι και ξεφυλλίζω ένα βιβλίο. Πέφτω πάνω στη φράση: ῞Μόνος δεν κοιμάται κανείς. Παίρνουμε πάντα κάτι αγκαλιά στο κρεβάτι῞.

Το μυαλό μπερδεύεται, πάντα μετά τα μεσάνυχτα η σκέψη απελευθερώνεται. Ένα μπλεγμένο κουβάρι σκέψεων… Πόσο δύσκολο άραγε να το ξεμπλέξει κανείς; Οι ανθρώπινες σχέσεις τελικά είναι μια δύσκολη υπόθεση. Ειδικά ανάμεσα στα δύο φύλα. Και σίγουρα έχουμε όλοι βρεθεί στη θέση να δυσκολευόμαστε να ξετυλίξουμε όλες εκείνες τις σκέψεις που μας απασχολούν.

Σπίθα, χαμόγελο, ματιές, φιλί και ο έρωτας χτυπά την πόρτα. Ο απόλυτος έρωτας! Ο άνθρωπος της ζωής σου! Πόσο αλήθεια μεγάλη φράση είναι αυτή; Ὅ Άνθρωπος της ζωής σου῞. Άραγε υπάρχει;

Και κάποια στιγμή… Το τέλος! Απότομα. Όπως ένα καρδιογράφημα που κάποια στιγμή γίνεται μια ευθεία γραμμή… και ακούγεται ένας μονότονος εκνευριστικός ήχος. Και παλεύω να πετάξω στα σκουπίδια όλες εκείνες τις σκέψεις για τον Απόλυτο Έρωτα!

Τα μάτια μου παραμένουν ανοικτά. Ένα χαμηλό φως τρεμοπαίζει… όπως τρεμοπαίζουν με την καρδιά μου οι σκέψεις. Η αγάπη τελικά παίρνει πολλές μορφές, όπως τον έρωτα που τον ζεις έντονα, μέχρι το τέλος. Λέξεις που κρύβουν ρήματα -συναισθήματα περνούν τόσο γρήγορα από το μυαλό μου. Πονώ, πληγώνομαι, αγαπώ, προδίδομαι, διεκδικώ, κλαίω, γελώ, απογοητεύομαι, ερωτεύομαι.

Κορίτσια, όλα στη ζωή είναι επιλογές.

Οι δικές μας επιλογές. Τα βιώματά μας. Μια σχέση αλληλένδετη. Ζούμε με την επιλογή μας. Αυτή είναι ο έρωτας της ζωής μας, είναι η μοναξιά μας, η αξιοπρέπειά μας, τα λάθη μας, τα πάθη μας, η αγάπη μας. Και ναι, είμαι ευτυχισμένη γιατί ζω τις επιλογές μου.

Άλλωστε με αυτές… ξαπλώνω!