Άγιε μου Βασίλη φέτος μη μου φέρεις δώρο…

15 Δεκ Άγιε μου Βασίλη φέτος μη μου φέρεις δώρο…

Στα σαράντα κάτι μου χρόνια ( 25 είμαι αλλά θέλω να προσθέτω για να δείχνω πιο σοφή!!! ) έχω δει πολλές ταινίες, έχω διαβάσει αρκετά παιδικά βιβλία και έχω φανταστεί πολλές φορές τον πιο αγαπητό Άγιο. Τον καλοσυνάτο, ασπρομάλλη, στρουμπουλό Άγιο Βασίλη. Έρχεται μια φορά το χρόνο και παρά την προχωρημένη ηλικία του, όπως μαρτυρούν τα άσπρα μαλλιά και γένια, μοιράζει ακούραστος απλόχερα δώρα κάνοντας το γύρο του κόσμου κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς.

Μπορεί τα τελευταία χρόνια να μην έγραψα γράμμα για να ζητήσω το δώρο μου, άλλα δεν παραπονιέμαι. Δε με ξέχασε ποτέ. Πάντα γενναιόδωρος και πάντα πιστός στο «ραντεβού» του. Και μάλιστα μπορεί κάποιες φορές να μην υπήρξα πολύ φρόνιμο παιδί αλλά εντάξει, κάτι μου έφερνε ακόμη και τότε. Νομίζω ότι είναι πιο πολύ θέμα πίστης παρά διαγωγής τελικά. Ποιος ξέρει…

Φέτος, μετά από ώριμη σκέψη και μια σύσκεψη με τον εαυτό μου, αποφάσισα να γράψω έστω ένα μικρό, ένα σύντομο γράμμα στον Άγιο Βασίλη. Τι ζήτησα; Να μη μου φέρει απολύτως τίποτα. Πως να ζητήσω οτιδήποτε όταν βλέπω ότι υπάρχουν τόσοι άνθρωποι γύρω μου που δεν έχουν ούτε τα βασικά αγαθά; Είμαι τυχερή που έχω υγεία, αγάπη, δύναμη να δουλεύω και σωστούς ανθρώπους δίπλα μου.

Θέλω λοιπόν να χαρίσω το δώρο που μου αναλογεί σε κάποιον που το χρειάζεται περισσότερο. Κι αν μπορώ, να προσφέρω χαρά, ζεστασιά και ελπίδα σε κάποιον που το έχει ανάγκη. Επειδή είναι ωραίο να ζωγραφίζεις χαμόγελα και ήλιους, να δίνεις φως στο σκοτάδι κάποιου, να ζεσταίνεις μια παγωμένη καρδιά και απαλύνεις τον πόνο και τη θλίψη έστω και για λίγες στιγμές.

Οι γιορτές είναι για όλους. Όλοι περιμένουν κάποιο μικρό ή μεγάλο δώρο ( όχι πάντα υλικό ), ένα μικρό ή μεγαλύτερο θαύμα. Όλοι πιστεύουν κατά βάθος στη μαγεία των Χριστουγέννων και στον Άγιο Βασίλη, ο καθένας μας ίσως με λίγο διαφορετικό τρόπο. Γι’ αυτό λοιπόν δεν θέλω άλλο δώρο. Μόνο να προσφέρω ότι μπορώ σε κάποιον που το έχει πραγματικά ανάγκη. Μου είναι αρκετό.

Εύχομαι σε όλους μας καλές γιορτές!