THE END…

12 Ιούν THE END…

Όπως όλα τα πράγματα στη ζωή κάνουν τον κύκλο τους, πολλές φορές έτσι συμβαίνει και με τις σχέσεις. Άνθρωποι που ερωτεύτηκαν πολύ, αγαπήθηκαν βαθιά, έκαναν ίσως και οικογένεια, αποφασίζουν να πάρουν χωριστούς δρόμους. Το προσπάθησαν, το πάλεψαν και αποφάσισαν να βάλουν ένα τέλος. Ένα τέλος που δεν ήρθε αβίαστα, ούτε ξαφνικά. Ένα τέλος που μέχρι να συμβεί, τους κούρασε, τους ταλαιπώρησε ψυχολογικά, τους γονάτισε, τους κτύπησε, τους έριξε στα πατώματα, τους έκανε να κλάψουν.

Πριν πάρεις μια τέτοια απόφαση αναλώνεσαι, ξεπερνάς τα ψυχικά σου όρια, περνάς ένα μικρό ‘θάνατο’ για μήνες, ίσως και χρόνια. Έρχεται η λύτρωση μόνο όταν πια βρίσκεις τη δύναμη να κάνεις την απόφαση σου πράξη. Να δώσεις ένα τέλος. Γιατί θέλει πολλή μαγκιά και δύναμη να το κάνεις. Γιατί η ασφάλεια, η ζώνη άνεσης, η ρουτίνα και η καθημερινότητα είναι πραγματικά δύσκολο να αλλάξουν. Και όταν πια βρεις το κουράγιο να δώσεις ένα τέλος, έχεις ήδη αφήσει πίσω σου όλους τους φόβους, τις ανασφάλειες, τις ανησυχίες, τις τύψεις, τις αμφιβολίες, τις αναμνήσεις μιας ζωής. Και εκεί ακριβώς που έχεις πιάσει πάτο, εκεί ακριβώς ένα χέρι σε τραβά και σου δίνει τη δύναμη να συνεχίσεις. Επειδή η μόνη σου επιλογή είναι να σταθείς στα πόδια σου, επειδή εκεί που ήσουν για χρόνια δεν προχωρούσες, επειδή στη ζωή το στάσιμο δεν μετρά.

Ευτυχώς που η ζωή μας αναγκάζει να προχωρούμε. Όποιος και να είναι ο λόγος που φεύγουμε, για μας είναι ο σωστός. Και κάπου εκεί… λυτρώνεσαι. Από τον πόλεμο που είχες μέσα σου μέχρι να το αποφασίσεις. Φεύγεις, ξεριζώνεσαι, πονάς, οδεύεις προς το άγνωστο. Ε και;

Κλείσε την πόρτα στη ζωή που αφήνεις και προχώρα. Η ζωή κάνει κύκλους. Κάπου πιο κάτω σε περιμένει ένας καινούργιος.