Restart

12 Μαρ Restart

Μισή ώρα πριν επιβιβαστώ στο αεροπλάνο…. και καθώς απολαμβάνω τον καφέ μου, όλες οι σκέψεις που με βασανίζουν μου κτυπούν καμπανάκι….. σαν να κάποιος θέλει να με τιμωρήσει, ακόμα και τώρα που πήρα το πρώτο αεροπλάνο για το κάπου… χωρίς να πω τίποτα σε κανένα πάρα μόνο σε 2 φίλες μου και στα παιδιά μου.
Μα ο λόγος που φεύγω είναι για να ξεφύγω από αυτές τις σκέψεις, που τον τελευταίο καιρό είναι μόνιμοι κάτοικοι του μυαλού μου…. Φεύγω να αλλάξω παραστάσεις, να σπάσω τη ρουτίνα μου και, αν τα καταφέρω να βάλω σε τάξη τις αλλαγές που έχω κάνει στη ζωή μου… εγώ… ο κατά τα άλλα σταθερός χαρακτήρας, έχω αναποδογυρίσει τη ζωή μου αλλάζοντας τα πάντα… ακόμα και αυτά που αγαπούσα. Όμως, φτάνει κάποια στιγμή στη ζωή του ανθρώπου που πρέπει να πατήσεις restart…. όσο επώδυνο ή σκληρό κι αν ακούγεται. Να πατήσεις restart, να δεις τα πράγματα όπως πραγματικά είναι και όχι όπως θα ήθελες ιδανικά να είναι. Γιατί η ζωή δεν είναι εύκολη. Και όλα είναι μια απόφαση μακριά. Μια απόφαση που δεν είσαι ποτέ έτοιμος να πάρεις, που όμως τα φέρνει έτσι η ζωή που βρίσκεις τη δύναμη και το θάρρος να το κάνεις…
Και βρίσκεσαι λοιπόν από την σπουδαία σου σταθερότητα, στον αέρα, προσπαθώντας να συνηθίσεις τα νέα σου δεδομένα, τη νέα σου ζωή, αφήνοντας πίσω ίσως και τα πιο σημαντικά σου χρόνια…δεν έχεις όμως άλλη επιλογή. Πρέπει να προχωρήσεις… και όπως μου λέει πάντα η μαμά μου, ο Θεός κλείνει μια πόρτα και σου ανοίγει καμαρόπορτα. Θα πρέπει λοιπόν να πιστέψω σε αυτό και να κάνω αυτό που πρέπει. Όλα είναι μια απόφαση μακριά…πάρε φόρα λοιπόν και προχώρα.