Όταν τελειώσει η πανδημία…

27 Ιαν Όταν τελειώσει η πανδημία…

Πολύ συχνά αρκετοί χρησιμοποιούν την φράση «όταν τελειώσει η πανδημία θα…» και δίπλα από το «θα» ακολουθούν διάφορα πράγματα που θέλουν να κάνουν. Θα συνατηθούμε όταν τελειώσει η πανδημία, θα αρχίσω γυμναστική όταν τελειώσει η πανδημία, θα φτιαξώ την διατροφή μου όταν τελειώσει η πανδημία, θα βρω δουλειά όταν τελειώσει η πανδημία, θα αρχίσω μαθήματα κιθάρας όταν τελειώσει η πανδημία, κι άλλα πολλά «θα» που συνοδεύουν την πανδημία. Ανάμεσα όλων αυτών κι εγώ. Έχω πιάσει τον εαυτό μου να λέει μερικά «θα» και να μου θυμίζω πολιτικάντη σε περίοδο εκλογών.

Όλα αυτά τα «θα» με έχουν κάνει και αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που πραγματικά μας εμποδίζει να αρχίσουμε όλα αυτά που θέλουμε άμεσα. Κι αν όντως υπάρχουν εμπόδια στην παρούσα περίοδο της ζωής μας εξαιτίας της πανδημίας, τι θα αλλάξει με το τέλος της και εμείς την θέτουμε ως χρονικό όριο για αυτά που θα κάνουμε.

Μπορώ να αντιληφθώ απόλυτα δυσκολίες όπως οικονομικούς περιορισμούς ή που να συσχετίζονται με θέματα που προκαλούνται εξαιτίας των διαταγμάτων που αφορούν την πανδημία. Αν εξαιρέσουμε όλα αυτά που είναι συνδεμένα με τους 2 πιο πάνω λόγους, οικονομικά και πανδημία, τότε ποιοι είναι οι λόγοι που μας κρατούν πίσω. Ποιοι είναι οι λόγοι που θα μας ενεργοποιήσουν μόλις τελειώσει η πανδημία;
Θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό είχε δημιουργηθεί έντονα όταν για πρώτη φορά ήρθε στην ζωή μας η καραντίνα. Τότε γέμισε η ζωή μας με «θα» και αν όλοι μας πάμε πίσω και τα καταγράψουμε πολύ πιθανόν να μην μπορούμε να τα επαναφέρουμε στην μνήμη μας. Δώσαμε τόσες πολλές υποσχέσεις. Πήραμε τόσες πολλές αποφάσεις. Αναθεωρήσαμε τόσες πολλές από τις κακές μας συνήθειες. Γενικά ήμασταν πολύ γενναιόδοροι εκείνη την περίοδο της ζωής μας. Μία γεναιοδωρία που έδωσε ρεσιτάλ στα λόγια.

Ερχόμενη στο σήμερα και τώρα, παρατηρώ να επαναλαμβάνεται. Όλο αυτό δεν με βγάζει εμένα απέξω. Κάποιες στιγμές παρασύρθηκα κι εγώ στην στιγμιαία ευφορία που προσφέρει η κατάχρηση αυτή της χιλιοειπωμένης φράσης «όταν τελειώσει η πανδημία θα…». Αυτό μας προσφέρει, λίγα λεπτά που νιώθουμε περήφανοι και καλά με τον εαυτό μας πως πήραμε μία απόφαση ή κάναμε μία δήλωση που μας κάνει καλύτερους, ή που μέσω αυτής δίνουμε χαρά σε κάποιον άλλο.

Τα ερωτήματα πολλά, ένα όμως είναι που δεν απαντά κανείς μας. Γιατί όχι τώρα; Έχω καταλήξει στο συμπέρασμα μέσα από πολλά βιβλία μεγάλων δασκάλων πως δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή από το τώρα για να κάνεις αυτό που θες. Είμαι βεβαίη πως τώρα φέρνεις στο μυαλό σου όλα όσα δεν μπορούν να γίνουν τώρα. Αυτός είναι ο κανόνας του παιχνιδιού που χρειάζεται να αλλάξεις. Φτιάξε νέους κανόνες. Βρες τρόπο το μυαλό σου να σκεφτεί όλα όσα μπορούν να γίνουν τώρα. Στρέψε το βλέμμα σε όλα όσα είναι εφικτά. Η εύκολη λύση είναι να βρίσκεις παντού εμπόδια και να παραμένεις στην αδράνεια. Να κρύβεσαι πίσω από τις δικαιολογίες και όχι να αντικρύζεις τις εύλογες επιλογές που θα φέρουν αλλαγές στην ζωή σου.

Ας παίξουμε ένα παιχνίδι. Δοκίμασε να απαντήσεις στις πιο κάτω ερωτήσεις:
– Ποια υπόσχεση έδωσες κατά την πρώτη καραντίνα και την κρατάς μέχρι σήμερα;
– Ποια υπόσχεση έδωσες κατά την πρώτη καραντίνα αλλά δεν την πραγματποίησες ποτέ;
– Τι θα ήθελες πραγματικά να αλλάξεις στην ζωή σου κι αυτό το συνειδητοποιήσες όταν σε ανάγκασαν να περιοριστείς στο σπίτι;
– Ποια είναι τα κίνητρα σου για να κάνεις πράξη μία απόφαση που πήρες και εσύ χρησιμοποιώντας την φράση «όταν τελειώσει η πανδημία θα…»;

Θα χαρώ πολύ εάν επικοινωνούσες μαζί μας όλα αυτα που σκέφτηκες ή απάντησες στις πιο πάνω ερωτήσεις. Παίξε μαζί μας κι εσύ και βγες νικητής από το «επίπεδο» αυτό. Έστω κι αν κάποιες αλλαγές μείνουν για καιρό στην ζωή μας να θυμάστε πως ακόμη κι έτσι εμείς καθορίζουμε εάν θα προχωρήσουμε μπορστά, εάν θα παραμείνουμε στάσιμοι ή αν θα κάνουμε βήματα πίσω γιατί απλά προτιμήσαμε να μην αντιμετωπίσουμε το καινούργιο.

Κι όπως αγαπώ πάντα να λέω…
«Τα Όνειρα είναι για να τα Ζεις!» ©

Γεωργία Δημοφάνους