Χαμογελούν και εγώ τρομάζω

17 Μαρ Χαμογελούν και εγώ τρομάζω

Πάντα με τρόμαζαν πολύ οι άνθρωποι που δεν χαμογελούσαν. Μεγάλωσα όμως. Kαι ξέρετε κάτι; Με τρομάζουν πολύ περισσότερο τα ψεύτικα χαμόγελα, εκείνα που διαγράφονται στα χείλη με προσπάθεια!

Τριήμερο του καρναβαλιού, λίγες μέρες πριν, είπα να αλλάξω παραστάσεις και να πάω μια βόλτα στις άλλες πόλεις για να ζήσω από κοντά το παλμό του καρναβαλιού.

Βρήκα μια φίλη που είναι σαν αδελφή μου και είπαμε να περάσουμε την μέρα μας, να πούμε τα νέα μας και να κάνουμε ότι επιθυμεί η ψυχή μας, γιατί όπως μας λέει η αγαπημένη φίλη Γιώτα Ροζάνα, χρειαζόμαστε ανάσες. Εδώ να πάρω την ευκαιρία και να ευχαριστήσω το Resto Bar Piratiko στην Λεμεσό για την απίστευτη φιλοξενία και το όμορφο ταξίδι ψυχής που μας πρόσφεραν στον χώρο τους.

Εκεί θυμήθηκα ξανά, τι σημαίνει να είσαι με ανθρώπους που σου προσφέρουν γαλήνη ψυχής. Πλέον δυστυχώς δεν συναντάς πρόσωπα με αληθινά χαμόγελα, χαμόγελα της ψυχής.

Μόνο μάσκες που γελούν..

Παγωμένα χαμόγελα που τραβούν μαζί τους αιχμάλωτα κορμιά, χωρίς κανένα απολύτως συναίσθημα. Βλέπεις απλά ανθρώπους να περιφέρονται ως προσποιητά ομοιώματα ανθρώπων, παντελώς ανικανοποίητα.

Βλέπεις θλίψεις που είναι κρυμμένες πίσω από τα ψεύτικα χαμόγελα, ανθρώπους που βιαστικά σου απαντάνε «όλα καλά» -αν τους ρωτήσεις- και συνεχίζουν την πορεία της δυστυχίας τους. Κορμιά που θυσιάζουν το «θέλω» και το «μπορώ» στο κυνήγι μιας «παρ` ολίγον ευτυχίας».

Ανθρώπους που καίνε τα όνειρα τους για να ζεσταθούν και που αχόρταγα αναζητούν κάτι παραπάνω από αυτά που έχουν χωρίς να είναι ικανοποιημένοι ακόμη και τότε. Όλο κάτι ψάχνουν και όλο και κάτι λείπει…

Όσο χαμογελάμε στις μάσκες τόσο αυτές θα μεγαλώνουν. Όσο κυνηγάμε το «δήθεν» σε λάθος μονοπάτια άλλο τόσο θα συναντάμε αδιέξοδα.

Το Καρναβάλι, το τρελό καρναβάλι τέλειωσε όμως υπάρχει κόσμος που μένει «μασκαρεμένος».

Φυσάει, φίλοι μου, πολλή «υποκρισία» και εγώ απλά κρυώνω. Ντυθείτε καλά και πετάξτε τις «μάσκες». Κάντε το δώρο σε αυτούς που χωρίς εσάς απλά δεν παίρνουν ανάσα.

Χριστιάνα  Κωνσταντίνου