Ο χαρταετός

02 Μαρ Ο χαρταετός

Τον βλέπεις να πετάει εκεί ψηλά και τον κοιτάζεις με μία έκφραση θαυμασμού. Μία ηθική ικανοποίηση που τα κατάφερες και φέτος.

Το μάτι σπιθιρίζει . . . είναι μία αλλιώτικη ηδονή . . . της ψυχής!

Για κάποια στιγμή σκοτεινιάζει το βλέμμα σου.

Ταλαιπωρήθηκες, δε λέω. Έτρεξες, ίδρωσες , αγχώθηκες όταν τον είδες να πέφτει. Νευρίασες όταν μπλέχτηκαν οι σπάγκοι του. Με χέρια τρεμάμενα και ανυπομονησία προσπαθούσες να τα ξεμπλέξεις και αυτό περισσότερο σε πείσμωνε. Έβλεπες τους άλλους χαρταετούς να ανεμίζουν σαν γεράκια και με υπεροψία – όπως το αφουγκραζόσουν εσύ – να καθορίζουν τα εναέρια τους σύνορα , αφήνοντας εκτός παιχνιδιού τον αετό σου.

Πήγες κόντρα στο ρέμα, έστησες ανάστημα, ανασύνταξες όλες σου τις δυνάμεις και ικανότητες. Δεν σε ένοιαξε που οι σπάγκοι χάραξαν στα χέρια σου.

Ο χαρταετός σου ανεμίζει . . . στην ψυχή σου μετράς άλλη μία σου επιτυχία!
Ανεμίζει σαν αετός, με το κύρος που του αξίζει.
Αγέρωχος , σταθερός . . . Εσύ συνεχίζεις όμως να τον κρατάς, όχι για να τον βοηθάς , αλλά για να μην ξεχαστεί ότι υπάρχει κάτι που τον κρατά στη γη.

Γιατί σαν αμοληθεί , θα χαθεί στο άπειρο του ουρανού κι εκεί θα χαθεί μαζί του και όλος σου ο αγώνας.

Θέα Νικολάου
Ακτιβίστρια
“Μικροφιλοσοφίες” (υπό έκδοση)